Odbyłam 4-letnie szkolenie psychoterapeutyczne w ramach Ośrodka Pomocy i Edukacji Psychologicznej INTRA. Ukończyłam Społeczną Psychologię Kliniczną w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej, specjalizując się w psychologii kryzysu oraz w przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie i interwencjach kryzysowych. Studiowałam także w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie uzyskałam licencjat z zakresu socjologii. Moja specjalizacja to doradztwo i komunikowanie społeczne.
Doświadczenie zawodowe zdobywałam w Klinice Psychiatrii i Stresu Bojowego w Wojskowym Instytucie Medycznym, Szpitalu Bródnowskim, Komitecie Ochrony Praw Dziecka, jak również na oddziale onkologii dziecięcej w Instytucie „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie. Współtworzyłam projekt „Trauma – Pomoc – Online”. Świadczyłam również pomoc psychologiczną, pracując na linii zaufania dla osób w kryzysie emocjonalnym.
Od 2013 roku jestem związana z Fundacją Nagle Sami, gdzie pomagam osobom w żałobie. W ramach Fundacji prowadziłam terapię indywidualną, grupy wsparcia, a także brałam udział w interwencjach kryzysowych. Koordynowałam tu również pracę zespołu Telefonu Wsparcia oraz zespołu terapeutycznego. Obecnie prowadzę na rzecz Fundacji szkolenia i warsztaty dla profesjonalistów.
W WCP zajmuję się poradnictwem psychologicznym, psychoterapią młodzieży i osób dorosłych oraz par. Pracuję między innymi z osobami:
• znajdującymi się w kryzysie
• doświadczającymi nadużyć (np. przemocy psychicznej lub fizycznej)
• mierzącymi się z żałobą, jak i przeżytą traumą
• będącymi na rozdrożach i szukającymi odpowiedzi na pytania o to, jak dalej żyć
• cierpiącymi z uwagi na osamotnienie, obniżony nastrój czy lęki
• obawiającymi się przyszłości
• doświadczającymi trudności w relacjach interpersonalnych i ważnych dla siebie związkach
• będącymi nadmiernie krytycznymi wobec siebie i o niskiej samoocenie
• nie potrafiącymi dostrzec, czy wyrazić doświadczanych uczuć lub zapanować nad emocjami
• zmagającymi się z chorobami somatycznymi
• którym brakuje asertywności
Jestem terapeutką humanistyczno – egzystencjalną, ale w gabinecie korzystam także z osiągnięć innych nurtów terapeutycznych (m.in. poznawczo – behawioralnego, czy psychodynamicznego). Swoją pracę poddaję stałej superwizji. Dużą wagę przykładam do etyki zawodowej, a podmiotowość drugiego człowieka stanowi tu dla mnie kluczową wartość. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Integracyjnej Psychoterapii Doświadczeniowej I Edukacji Społecznej.
Uważam, że terapia to spotkanie z samym sobą, w trakcie którego można zmierzyć się z lękiem, poczuciem beznadziei czy niewiarą w moc swojego Ja. Udział w psychoterapii uznaję za świadomy wybór Pacjenta, zabieg służący przekuciu doświadczanego cierpienia w nową jakość bycia w świecie swoich dążeń i potrzeb. Towarzyszę w wydobywaniu wewnętrznej mądrości i aktywizowaniu zasobów, które drzemią w każdym człowieku. Wspieram stawanie się sobą i kreślenie drogi ku wolności. Terapia to dla mnie dialog Ja –Ty.
Uwielbiam słowa w każdej postaci – zwłaszcza długie rozmowy i wiersze Agnieszki Osieckiej. Siły dodają mi pilates i mocna kawa.